28118 KM - Reisverslag uit Tashkent, Oezbekistan van eric en ernie schel en buts - WaarBenJij.nu 28118 KM - Reisverslag uit Tashkent, Oezbekistan van eric en ernie schel en buts - WaarBenJij.nu

28118 KM

Door: Combo

Blijf op de hoogte en volg eric en ernie

09 November 2007 | Oezbekistan, Tashkent

En Nico vroeg het nog nadrukkelijk: 'Echt niets vergeten?'
Vijf maanden later weten we wat en moeten we helaas Nico's ongeloof bevestigen.
We zijn iets vergeten. Iets vergeten te regelen, liever gezegd. Het Carnet de Passage; een mooi woord, dat de laatste dagen minder mooi in onze dromen voorkomt. Het Carnet de Passage is een document om de auto belastingvrij in te kunnen voeren en in sommige landen, waaronder Iran, Pakistan en India, is deze verplicht. Sta je zonder dit document aan de grens, dan kun je of verder reizen zonder auto of een andere route gaan zoeken, want je komt er gewoon niet in. Het is ongeveer net zoiets als aan de Russische grens staan zonder visa, of zonder pinpas naar een bankautomaat gaan, of zonder stemkaart gaan stemmen, of zonder ergernis KPN proberen te bereiken. Onmogelijk dus. Maar eigenlijk is het vooral dom. Dom van ons om dit te vergeten. Toch zou er eigenlijk niets aan de hand geweest zijn want zo'n Carnet is, mits voldaan aan een paar voorwaarden, zelfs vanuit hier te regelen. Maar dan hadden we het toch even iets eerder moeten ontdekken en niet in onze laatste dagen van Oezbekistan. Opeens is de tijd het probleem en na vijf maanden 'zeeen van' gehad te hebben, voelt dat helemaal zuur. Onze relaxte nazomer verandert in zenuwachtig gepeins; 'Wat gaan we doen?' We bellen wat rond, pluizen mogelijke andere routes uit, bekijken de visa-verleng-opties, zetten alles nogmaals op een rij, maar uiteindelijk komen we tot een conclusie: we moeten teruguit. We balen als een stekker, vooral omdat we dachten alles in orde te hebben. Niet dus. Maar veel tijd om te treuren is er niet, want we moeten vanuit Buchara terug naar de hoofdstad om de visa voor Kazachstan en Rusland te gaan regelen. En in tegenstelling tot eerdere opmerkingen, staan we alsnog in Centraal Azie onze tijd te verdoen in de rij voor de ambassade. Ook Shohrat, onze Turkmeense reisagent, moeten we teleurstellen en die is daar uiteraard niet blij mee.
Al onze mooie plannen om de warmte op te gaan zoeken ten spijt, we gaan gewoon terug de kou in.
En om onze gemoedstoestand een beetje te sussen, zeggen we maar dat Pakistan momenteel toch niet op ons zit te wachten.

Het nieuwe plan als volgt; Als de Kazachse ambassade toestemt, willen we met een transitvisum in vijf dagen door Kazachstan heen. De week erna kanen we nog wat Russische blinie en borsj naar binnen voor we 22 november aankloppen bij de Oekranse grens. Om meerdere redenen waaronder tijd, een geldig visa en een valide reisverzekering rijden we naar Kiev onder het motto van de welbekende berenjachtklanken '...we gaan er niet onderdoor, we gaan er niet omheen, we gaan er overheen...'. Vanaf daar gaan we bekijken of er een vlucht naar India te vinden is en een bewaakte parkeerplaats voor de combo. Maar daar later meer over.

Voor nu zijn we weer terug in de Oezbeekse hoofdstad Tashkent. Verwoest door een aardbeving op 25 april 1966 (altijd al een schokkende datum) is deze stad naar Russisch model weer opgebouwd. Dat houdt in brede wegen, immense fonteinen, rijkelijk versierde monumenten en een metro zoals we die herkennen uit Moskou. Dit alles is in groot contrast met andere aan de zijderoute gelegen steden als Buchara, Samarkand en Khiva. In de centra van deze steden waar de huizen zijn opgetrokken uit leem, net zoals de smalle en hobbelige straten, waan je je absoluut in een andere eeuw. Lopend door deze oude wijken, verzink je in gedachten en hoor je bijna de roepende kooplieden die hun waar verkopen, de karren met houten wielen, voortgetrokken door balkende ezels, schreeuwende jongeren daarbovenop, de drukte van de markt in de smalle straten, de gekleurde zijde en kasjmier wollen kleden, de blauw gemozaekte minaretten aan de horizon, uit de theehuizen klinkt het geroezemoes, een lallende gek wordt weggejaagd, met krachtige zweepslagen wordt er gebezemd, kinderen zitten elkaar achterna, een krijsende baby hangt bij moeder op de arm, door de luidsprekers roept de muezzin op tot gebed, de geur van gestoofd etenswaar vermengt zich met open riool en even denk je Djengiz Khan op zijn paard te zien hobbelen tot er opeens 'hello, how are you' een gezonde 21 eeuwse puber met i pod naast je staat.

Ook een veel gezien straatbeeld is die van vrouwen die met een bezem, gemaakt van takken, zelfs het zand staan te vegen. Dit zegt nogmaals alles over de properheid. We rijden het autonome gebied Karakalpakistan in west Oezbekistan binnen en treffen ook hier dezelfde schoonheid, maar dit gebied oogt wel wat armer. Het water wordt op sommige plaatsen gewoon uit het kanaal gehaald en je ziet zelfs mensen sjouwen met een juk en twee emmers. Ook het dorpje Mojnaq maakt indruk. Vroeger een belangrijke havenplaats aan het aralmeer, nu ligt het water door de aralramp zo'n honderdvijftig kilometer verderop. En dat is een groot contrast met de Noordzeekust van vandaag!

tot later, veel liefs Eric en Ernie

ps. nog zand nodig voor de zandzakken?

  • 09 November 2007 - 06:20

    Raymond:

    Hoi Ernie,

    Zo te zien is nog niet iedereen wakker, maar na het lezen van dit bericht wel. Wat is dit ontzettend jammer en ellendig voor jullie. En ja, je kunt maar beter denken dat je niet door Pakistan moet. En je kunt ook maar beter denken dat de rest van de reis nog heel leuk wordt. En dat wordt het ook.

  • 09 November 2007 - 08:40

    Jan Carla:

    hee lieve eetjes
    fijn om weer iets te horen,het is bijzonder wat jullie mee maken,èn die foto`s prachtig
    heel veel liefs en xx van ons saam

  • 09 November 2007 - 09:20

    Harrie En Tonny:

    Hallo E&E, wat fijn dat je ondanks het gemis van dat document toch de moed niet laat zakken. Er leiden vele wegen naar Pakistan. Wij wensen je veel succes met deze poging en hopen dat intussen de problemen in Pakistan ook zijn opgelost als jullie daar toch terecht mochten komen.
    vele groetjes en blijf erin geloven at het goed komt.

  • 09 November 2007 - 10:54

    Vat:

    balen balen balen!

  • 09 November 2007 - 14:05

    Buts:

    Sukkels!

  • 09 November 2007 - 16:42

    Maurice:

    tis nie anders

  • 09 November 2007 - 17:12

    Pieter:

    Ik sluit me bij de voorgaande 3 aan en wens jullie nog veel succes toe met deze orientatie rit!!!!!!!

  • 09 November 2007 - 19:06

    Remco :

    Ach je mist echt niks aan Pakistan ohja als het zand net zo goed is als hier mag je rustig wel een paar zakken meenemen!!!!!

  • 10 November 2007 - 11:00

    Vat:

    in pakistan hebben ze nu wel voordeelweken bij de macdonalds!

  • 10 November 2007 - 17:18

    Fransje:

    dag eric en ernie!
    Leuk om weer iets te horen van jullie, maar *** dat jullie niet alles in orde hebben, maar ach je hoeft niet te werken!
    Ik heb je jullie nog gesmst, of het was een waardeloos smsje of ik had het verkeerde nummer want ik heb geen reactie gehad.

    Veel plezier maar weer!

  • 12 November 2007 - 11:25

    Ole:

    FFFFFFFFRAAANNNNNNNSSSSSSSSSSJJJJJJJUHHHHH!!!

  • 14 November 2007 - 20:20

    Mariet:

    Iran en Pakistan voor jullie verboden terrein,maar de monchou taart zal er bij jullie terugkomst zijn.

  • 14 November 2007 - 21:39

    Ferry:

    Hee Eees!!

    ach ja, shit happens. Als je nou op tijd laat weten dat je met carnaval terug bent, regel ik voor jullie wel een passpartout voor alle Tilburgse kroegen. kun je je auto gewóón laten staan!!

    groetjens!!

  • 15 November 2007 - 10:44

    Vat:

    ruil m maar om met die van nico, die heeft wederom zn kadavertje naar de haaien gereden...

  • 15 November 2007 - 20:29

    Marshell:

    Hee Ernie,

    Jeetje wat jammer, maar niet de moed opgeven. zoals je hebt kunnen lezen allemaal gekke toestanden in Pakistan (wees misschien achter af maar blij)
    maar dit moet de pret niet drukken, jullie hebben nog een lange reis, waarvan wij hier in NL met bewondering zullen lezen.

    Spreek jullie snel,
    Groet, Marshell

  • 16 November 2007 - 11:23

    Vat:

    NIE NAAR HUUS TOE GAAN, NIE NAAR HUUS!

  • 22 November 2007 - 12:00

    Maurits:

    ? vat normaal moeten we altijd naar huis?

  • 22 November 2007 - 12:16

    Vat:

    klopt...

  • 29 November 2007 - 17:50

    Naomi:

    ik heb jullie mailtje gelezen en mijn nieuwe nummer is:0031627424430
    dit is mijn nieuwe nummer maar ik krijg mijn mobiel pas morgen.
    maar ik vind het fijn dat jullie extra veel foto's knippen voor mijn landenproject en ik hoef trouwens niet mijn landenproject voor dat jullie terug zijn maar daarna.

    groetjes -xxx- naomi

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

eric en ernie

Onze eerste trip is erg goed bevallen.. Daarom zijn we onlangs weer begonnen met voorbereidingen voor een nieuwe trip... we houden je op de hoogte!!! veel liefs eric en ernie

Actief sinds 30 Nov. -0001
Verslag gelezen: 250
Totaal aantal bezoekers 112306

Voorgaande reizen:

03 Juni 2007 - 30 November -0001

Mijn eerste reis

Landen bezocht: