In de lucht

Hallooooo beste mensen,

Met een paar bountysouvenirs verlaten we het paradijs op aarde en vanuit Colva treinen we via Mumbai naar de westelijke provincie Rajahstan, waar we twee steden bezoeken. Over Jaipur zullen we verder zwijgen, maar Jodhpur is echt een geweldige stad. De naam is meer dan een strakke paardrijbroek en de stad wordt geassociëerd met blauw, aangezien het oude centrum in deze kleur geschilderd is. Het blauw schijnt een afwerend effect op insecten te hebben en het blijkt nog waar te zijn ook.
De straten en steegjes, ter breedte van één heilige koe, die zich overigens niet door de blauwe kleur laten afschrikken, veroorzaken een doorgedraaid richtingsgevoel. Ook de smalle, oude huizen, met verschillende kamertjes, trappen en plateaus zijn van diezelfde doolhofconstructie en eenmaal boven op het dakterras van zo’n huis, zien we een ongelooflijk sprookjesachtig uitzicht. Het sprookje wordt nog meer versterkt door de charmante kleurigere, aangeklede Rahajstanen, waarbij de vrouwen behangen zijn met riedeltjes, spiegeltjes, sieraden met een neusbel tot aan de oren, en de mannen daar met aangedraaide snorpunten en gekleurde tulbanden niet voor onderdoen.

Net als in de rest van India zie je hier ook vooral cricketspelende indiërs en vliegerende kinderen, waarbij het in het laatste geval soms lijkt of we in het boek ’de Vliegeraar’ figureren, dat overigens een absolute aanrader is.
Cricket is zowat synoniem aan India en zelfs voetbalminded Nederland verbleekt nog bij deze volkspassie. Van alle Indiase t.v. kanalen wordt een klein deel bezet met de bollywoodsprookjes, inclusief het sitardeuntje dat ons wat vals overkomt, en voor de rest is het cricket wat de klok slaat, en de tv.

Vanuit Jodhpur nemen we weer de nachttrein naar Delhi. En hoewel deze rommelige stad, ook op de dagelijkse polutie poll erg hoog scoort, zijn we toch weer graag terug hier.
Alhoewel... wanneer we arriveren hunkeren we toch een beetje terug naar het zonovergoten zuiden, want hier in het noorden is het koud. Maar goed, daar is het tenslotte dan ook winter voor. ’Pfff, .... winter!!!?’ horen we nagalmen nog verder noordwaarts. En inderdaad, de kou is relatief, maar het is de afgelopen weken een hot item in het nieuws geweest, want het is zelden zo koud geweest in Noord-India. Schrijnend voor die dakloze mensen die normaal toch al gewikkeld in doeken rondlopen en zich nu moeten warmen aan het vuurtje van opgestrookte rommel op straat. Maar, één voordeel, ... de straten zijn nog nooit zo schoon geweest.

Vanavond gaan we naar het vliegveld en zeggen we India weer vaarwel zonder Indias grootste attractie, de Taj Mahal, gezien te hebben. Zo houden we nog altijd een goede reden om terug te keren. Maar voorlopig niet, want onze blik staat nu gericht op Kiev, waar we de Combo weer zullen omarmen, samen met de grote vraag: .... Doet ‘ie 't of doet ‘ie 't niet.

Veel liefs