Met de trein

Voor diegene die nog altijd moeite hebben om nee te zeggen; de beste therapie volg je in India. Nee dankjewel geen Riksja nodig, nee ook geen taxi nodig, nee dank je geen zijde, nee ook geen souvenir, nee geen riksja, nee geen massage, nee geen eten, nee geen roepies, nee chocolade, nee fiets, nee toeristencentra, nee boot, nee kijken in jouw shop, nee niet kopen, och nee, nee kopen, ja niets kopen, wat, oh nee, ja laat maar, zei ik ja? Nee toch? Nee morgen ook niet.

Aan de fanatieke handelsgeest ontbreekt het de meeste van de 1 miljard Indiërs niet. Aan armoede overigens ook niet. Een leven als bedelaar wil je hier, alleen al vanwege de grote concurrentie, niet hebben. Er is geen beginnen aan. De hutjes, en in sommige gevallen de zeilen, waar mensen onder wonen zien er behoorlijk geïmproviseerd uit en in elk plantsoen zie je wel weer een familie wonen. Die vervolgens met verrassende trots roepen: 'Ja hallo, wij willen op de foto, voor ons huis graag.'

Na twee weken Delhi besluiten we om een treintocht te gaan maken. De trein nemen is niet zoals in Nederland een kaartje uit de automaat trekken om vervolgens tezamen met je 'AH to go-wrap' in de vertraagde intercity te springen. Bij de Indiase spoorwegen maken ze gebruik van een reserveringssysteem, en omdat de treinen net zo overbevolkt zijn als de rest van het land, moet je dit minimaal een paar dagen van te voren doen. Het moeilijkste, en meteen het avontuurlijkste van de hele treinreis, is het bereiken van het Internationale Toeristen bureau op het station, waar wij een ticket willen reserveren. Daarvoor moeten we eerst door een haag van allemaal heeele behulpzame mensen, die ons proberen te overtuigen dat het ticketbureau gesloten is en we direct mee moeten komen naar een ander toeristenbureau. Een ander bureau betekent een andere prijsklasse en het is overbodig te zeggen hoe een gemiddelde Nederlander daar over denkt. Na maar liefst de hele middag schipper-mag-ik-overvaren gespeeld te hebben, bereiken we dan toch echt het juiste kantoor, en dat alleen al voelt als een overwinning. Op deze prestatie drinken we een biertje, wat ook niet zomaar gedaan is, want deze alcoholische versnappering is bij lange na niet overal te krijgen. Alleen voor enkele uitzonderingen zijn er vergunning afgegeven en deze restaurants zijn dan ook meteen verzamelpunt voor andere westerlingen. De meeste toeristen passen zich trouwens goed aan en zien er gedrapeerd in allerlei gekleurde shawls en doeken versierd met belletjes, spiegeltjes en gouden franjes, er vaak nog Indiaser uit zien dan de gemiddelde Indiër. Wij nog niet, maar dat kan nooit lang meer duren, gezien onze kledingvoorraad mager wordt.

Onze eerste nachttreinreis valt helemaal niet tegen en we reizen in een zeer praktisch ingedeelde coupé. Ondanks dat onze zitplek gedeeld wordt met de voeten van de overbuurman, die zijn snotdoek vergeten is en wiens gesnurk meer geluid maakt dan de trein zelf, vliegt deze twaalf-uur-durende rit voorbij. We belanden in Varannassi aan de Ganges. Dit is een van de heiligste plaatsen in India, waar Hindoe pilgrims hun zonden wegwassen in de rivier. Niet alleen de zonde maar ook de kleding, de mensen zelf, de waterbuffels en honden worden er gewassen. De mensen die volgens ritueel hun haar en modieuze snor afscheren, zien dat ook in het water verdwijnen en de rivier heeft ook nog eens de functie van pis- en afvalbak.

Maar het indrukwekkendste aan de Ganges zijn de openbare lijkverbrandingen. Het lijk wordt bovenop het dak van de auto naar de rivier gereden. Aangekomen bij het water, wordt het ondergedompeld in de Ganges. Dan wordt er een hout gestapeld en de hoogte, het soort hout en de plek wordt bepaald door de positie van de overledenen. Daarna volgen er wat rituelen als, haar knippen, witte doek ombinden en rondjes lopen, voor het vuur aangestoken wordt. Er zijn alleen mannen en er is geen mens die huilt. Iedereen staat vredig en rustig naar het ritueel te kijken. Tussen de verschillende brandhaarden door, rennen kinderen met de gevonden, van de ceremonie afkomstige, gouden en oranje slingers en scharrelen geiten en honden wat in het rond.
En je raadt al waar de as terechtkomt.

veel liefs